Las coneissèm plan aquelas construccions de pèiras de nòstras montanhas.
Aquò’s un patrimòni unenc que nos cau salvagardar.
Mès, mai que de bastit, de material, de pèiras,
los masucs son dels luòcs testimònis de nòstra cultura e de nòstra lenga.
Sufís d’agachar un pauc lors noms :
De las cartas postalas ancianas nos parlan de la vida al masuc :
Aquí dos còps per jorn, un òme se rebrèga
Endusca a mièja-camba e s’acocòla atau
Sus un large quilhon de toma d’un quintau,
Lo cacha, lo prestís, lo vira e lo bolèga.
E, jols genolhs borruts de l’òme, a gròs grumèls
Lo mèrgue d’un verd clar raja dels parabèls.
Extrach del poèma La forma d’Arsèni Vermenosa
Aquò’s aquí qu’òm fa, al mièg de las montanhas
La forma dau Cantau, les formuts parabèls
Dusca la darreiriá, quand tòmbon las castanhas
E quand cau devalar alèra les tropèls
Etienne Marcenac
Aquò es dos bons camaradas
Sus las montanhas del Cantau
Ont la sèla al cuòl estacada
Lo botelhièr dòna a ponhadas
Al vedelon la bona sau