Maya Angelou

(1928-2014)
es una escrivana, poetessa, actritz e militanta americana.

Per legir lo tèxte original (en anglés), clicatz AICÍ

E per l’escotar dire aquel poèma, quò es AQUÍ

Totjorn me lève

Me pòs abaissar en escriure l’istòria
Amb tas messorgas amaras e tòrtas,
Me pòs trigossar per la fanga bruta
Mès totjorn, coma posca, me levarai.

Quò t’enrufa mon insoléncia ?
Per de qué t’estropas de tristum ?
‘Causa que camine coma s’aviái potz de petròli
Que pompan dins mon salon.

Tala coma lunas e coma solelhs,
Amb l’assegurança de las marèias,
Tala coma dels espèrs que gisclan naut,
Totjorn me levarai.

Me voliás veire brigalhada ?
Cap clinat e uèlhs baissats ?
Las espatlas que tòmban coma dels plors.
Aflacada pels planhs de mon arma.

Quò t’ofensa mon arrogància ?
Quò te pica tant qu’aquò ?
Que rise coma s’aviái de las minas d’òr
Que curan pel mieu cortieu.

Me pòs sagatar de tas paraulas,
Me pòs talhar de tes uèlhs,
Me pòs tuar de ton asirança,
Mès totjorn, coma l’èr, me levarai.

Quò t’enrufa mon calinhatge ?
Quò te fa una suspresa
De me veire dançar coma s’aviái dels diamants
Al crosament de las cuèissas ?

Fòra de las barracas vregonjosas de l’istòria
Me lève
Quilhada sus un passat enrasigat de dolors
Me lève
Sèi un ocean negre, sautejaire e vaste,
Raje, confle e tene lo còp dins la marèia.

Daisse darrièr de las nuèchs de terror e de páur
Me lève
Cap a l’auba clara que meravilha
Me lève
Pòrte les presents que balhèron mes aujòls,
Sèi lo sòmi e l’espèr de l’esclau.
Me lève
Me lève
Me lève.

                                                                                               (Tèxte revirat per Viron-vireta )